joi, 28 august 2014

Canon de toamna

As vrea pe cer sa-ti scriu,
Cu raze dulci de soare,
Cat mi-este de pustiu,
Nici nu cred ca ma doare.

In casa-i gol si rece,
Gradina s-a uscat.
Doar moartea ma petrece,
Pe drumul ce-am aflat.

Fara sperant-astept
Un semn, sau o minune.
Iar lacrimele-n piept,
Incep sa se adune

Cuvinte mor incet
Pe maini si-n calimara.
Mi-a mai ramas s-astept
Iubirea de-asta vara.

Si nu mai vine-odata,
Sa-mi mangaie faptura.
Mi-e viata innodata,
Cu inime de-a dura.

Ma dor genunchii tare,
De-atata rugaciune.
Te rog, acum, Tu, Doamne,
Fa, Doamne, o minune!

Niciun comentariu: